Evet, insanın bin bir hali dedik. Düşünmek için çok uzaklara gitmeye gerek yok kendimizi gözlemlesek bile yeterli cevaba ulaşırız. Birçoğumuz koşuşturmalı hayatların birer parçasıyız. Bunca meşgalenin içinde de doğal olarak çeşitli duygular içinde oluyoruz. Sadece bir gününüzü düşünün, gerçekten öyle değil mi? Üstelik bu farklı duyguların her birinde de farklı kişiliklere bürünüyoruz. Çoğu zamanda kendimizi tanıyamayacak hale geliyoruz. Peki, kendimizi tanıyamayacak hale gelmemiz normal mi? Bir şeyin olması gerektiğinden farklı olması onun ya eksik ya da fazla olduğunu gösterir. O halde biz bu duygular içindeyken kendimizden sıyrılıp farklı bir kişiliğe bürünüyorsak bazı şeylerin eksik ya da aşırı olduğunu söyleyebilir miyiz? “Evet!” dediğinizi duyar gibiyim. Her yolun bir çıkışı olduğu gibi elbette bunun da bir yolu neden olmasın?